اقتضای تضمنیاقتضای تضمنی به اقتضای دلالت شیء بر جزء معنا، به دلالت تضمنی اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفاقتضای تضمنی، مقابل اقتضای عینی و تلازمی و به معنای اقتضا به صورت جزئیت می‌باشد؛ یعنی اقتضای شیء بر جزء معنا، به صورت دلالت تضمنی؛ برای مثال، کسانی که معتقدند: «امر به شیء»، به معنای لزوم انجام آن به همراه منع از ترک است (نظریه ترکب امر) بر این باورند که در بحث از این که آیا امر به شیء، مقتضی نهی از ضد آن است یا نه، امر به اقتضای تضمنی از ضد خود، نهی می‌کند؛ ولی بنا بر نظریه بساطت امر ، این بحث، جایگاهی ندارد. [۳]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۲، ص۴۲۲.
[۴]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۶، ص۲۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۲، برگرفته از مقاله «اقتضای تضمنی». رده‌های این صفحه : اقتضای لفظی
|